İnsan mutlak ve sabit bir varlık değildir. Hatalarımızla, başarılarımızla, yaptıklarımızla, yapamadıklarımızla, övündüğümüz şeylerle, pişmanlık duyduğumuz şeylerle asla sınırlı kalamayız. Kendimizi yargılarken, sınarken, eleştirirken hep bu hataya düşüyoruz. Geçmişteki ve gelecekteki kişi aynı kişiymiş gibi. Zamanla düşüncelerimiz değişmiyor mu, en basitinden çevremizden dolayı sahip olduğumuz ön yargıları zamanla yıkmıyor muyuz? İşte bu insanın düşüncelerinin değiştiğinin en basit örneği. Düşüncelerimiz değişiyorsa o halde bizi biz yapan kişilik vs. o da değişiyor doğal olarak. Yani kendimizi eskiye göre ya da geleceğe göre yargılamanın pek bir anlamı yok. Evet geçmişteki hataları yine biz yaptık, ancak biz sürekli hata yapan aynı kişi değiliz, hatalarımızı gördükten sonra tekrar aynı hataları yapmamak için değişebiliriz. Hepimiz, geçmişle ilgili yaşadığımız pişmanlıkları aklımıza getirerek ben bu hatayı nasıl yaptım diye dövünüyoruz. Evet hatayı biz yaptık, belki de keşke olmasaydı diyebilirsiniz tamam ama geçmişi değiştiremezsiniz, ama şu an'ı değiştirebilirsiniz. Şimdiki kişiyi, yani kendini değiştirebilirsin, değişmeliyiz de, vicdanen, evrensel doğa hukukuna göre, evrensel ahlaka göre değişmeliyiz. Gelecekteki biz nasıl birisi olacak bunu düşünmeli buna göre hareket etmeliyiz. Şimdiki kişiliğimiz, her şeyimiz gelecekte de değişecek. Gidip de ne yani benim kişiliğim değişmez ben prensipleri olan sabit bir insanım ahmaklığından da kurtulmamız gerekiyor. İşte en büyük hata bu. Buna devam edersek kendi kapalı kutu dünyanızda mahkum hayatı yaşamaya devam ederiz. Değişim, hayat, doğa, yaşayan her canlı, evrendeki tüm maddeler için geçerli. Dünyamız, galaksimiz, çok uzak galaksilerdeki ölü yıldız parçalarının savrulup birleşmesi sonucu değişerek, evrilerek bugünki halini aldıysa, bizler de toprak parçasından bu günlere gelmişsek zamanla daha da gelişip değişeceğiz demektir, bunu kabullenmek gerekiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder