Fotoğrafın durgunluğu

Fotoğraflar özelikle içinde insanın olduğu fotoğraflar, ne kadar da ürkütücü ne kadar da etkileyici! Hemen barış abiye kulak verelim 

Zaman akmıyor sanki saatler durmuş bugün. Sonsuz yalnızlığımda bir tek sen varsın bugün

Fotoğrafa baktığımızda o an donuyor ve tekrar tekrar şu anda yaşıyor gibi belleğimize çarpıyor. 

Bunu en çok bit pazarında herhangi bir ailenin albüm fotoğraflarına yani hiç tanımadığımiz insanların suretlerine bakarken görüyorum. Eskiden 70 li yıllardan itibaren dönemi yansıtan kıyafetler insanların bakışlarındaki ifadeler, o andaki yaşam hayat buluyor sanki şimdi. 

O insanlar bir dönem yaşamıştı bunu görüyorsunuz, ve hala varlar. Biz hala yaşıyoruz der gibi bakıyorlar. Ya da bir dönem biz de hayattaydik ve bugünleri yaşadık diyorlar. 

Fotoğraf anın saklaması elbette ama o anın içinde ne gizler var ve her bakışta farklı bir giz çözülüyor. O karede neden bulunduğunu çözmeye çalışıyorsunuz, kim orada neden bulunuyordu. Aynı karede olmak neyi ifade ediyordu?

Sanki aynı dünyayı aynı kareyi paylaşmalarında ortak bir gaye varmış gibi. 

Anlar, fotoğraflar... Bir de zihnimizle hatıra olarak anımsadığımız fotoğraflar var. Onları fotoğraf gibi görmüyoruz hayalimizde saklı evet. Hayal ettikçe çekilmiş fotoğrafi izler değerlendirir gibi ya iç çekiyoruz ya da tebessüm ediyoruz. Kötü günleri hatirlamayalim iyi günler bizim olsun.

Gülen yüzlere gülmese bile varlığını ispatlayan ben varım diyen fotoğraflara bakalım. 

Fotoğraf bir varlık ispatı bir varoluşun göstergesi. Neden var niçin var sorunlarına yanıt olmuyor belki ama ben varım, ben buradayım ben buradayım diyor.

İster bina olsun ister taş ister ağaç isterse ağacın yanında duran bir at. 

Ne de güzel yerleşmiş kadraj, her şey yerli yerinde duruyor. Kimse dokunmasın her şey olduğu gibi bırakın fotoğrafta çekildiği gibi kalsın. At ağacın sağ yanında olsun öylece baksın. 

Yine aynı duyguyu daha çok resimlerde görüyoruz tabii. Oradaki kurgu insan hayali olsa da insan hayali ve zihni de zaten fotoğraf çekmiyor mu? Kim görmeden resim çizebilir (bu konuda istisna biri var ama istisna, hiç görmemiş birisi vardı 3 boyutlu resim çözebilen)

Gördüklerimiz  ve anımsadıklarımız, çektiğimiz fotoğraflar ve onlar resim olarak yaratıcı bir sanatçı elinden bambaşka duygularla ve renklerle karşımıza çıkabiliyor. 

Fotoğraflar fotoğraflar iyi ki varlar. Fotoğraf çekeniniz, çektiğiniz kişiler de bol olsun. Biz vardık diyebilelim biz güldük biz doyduk biz sevdik diyebilelim. Dünyayı, birbirimizi olup olmadık her şeyi. 

Binayı ve yanındaki ağacı mesela bu sefer. Orada durdukları ve var oldukları için. Aile fotoğrafı çekmiş eski fotoğraftaki insanlara bakalım ve kendimizi birbirimizi tüm insanlığı görelim. Hepimizin ne kadar da ortak ve benzer oldugumuzu görelim. Fotoğraf bizim aracımız olsun bizi birbirimize bağlayan bizi güzel anlar yaşadığımızı bize hatırlatan ortak dilimiz müzik gibi yani.