Bazen senelerdir kafamıza takılan ve çozemedigimiz, içimizde sıkıntı yaratan sorunu eksik bir parçanın aniden zihnimizde belirmesiyle çözebiliyoruz.
Bu kolay olmuyor tabi. O eksik parça gediğini buluyor ve büyük bir rahatlama yaşıyoruz. Bir şeyi geçiştirmek için aklımıza gelen bir şey değil. İnsanın vicdanı buna müsaade etmez. Beynimiz sanki doğrucu bir hakem gibi benligimizin görmezden geldiği hakikatleri yüzümüze vurmaktan geri kalmıyor. Görmezden gelsek de gerçeği bir yandan hissediyoruz ve bu durum da içimizde büyük boşluk oluşturuyor.
Aklımız zihnimiz her neyse ruhsal durumumuzu belirleyen şey, belki mutluluk ve huzur merkezimiz puzzle bulmacası gibi. Eksik parçaları doğrularla bulmaya çalışıyoruz. Bulduğumuz her doğru da puzzle in bir parçası tamamlanıyor. Resim yavaş yavaş beliriyor ancak yıllardır bulamadığımız parça birden önümüze düşünce onu yerine koyuyoruz ve eureka! (Buldum) diye seviniyoruz. İnsanı huzurlu eden de bu büyük hakikat resminin ortaya çıkması aslında. Tüm eksik parçalar tamamlanıyor ve karşısında büyük bir zevkle bunu ben buldum ve yaptım dercesine eserimize bakıyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder